Vorige week woensdag stond onze 3-daagse trip naar Banda Island op de planning. Banda Island is een van de vele eilanden in het Victoriameer. Om op Banda Island te komen moet je eerst een boottocht van ongeveer 2,5 uur afleggen. Aanlegsteigers kennen ze hier niet, dus we werden als baby’tjes de boot in getild. Toen we gesetteld waren in de boot, viel ons op dat er een gat zo groot als een twee-euro munt in de boot zat. Deze was heel provisorisch gerepareerd: er was een stuk katoen in gepropt. Volgens de kapitein was het geen probleem, dus vertrokken we. De boottocht begon rustig, maar al gauw stak er een flinke wind op en begon de boot keihard op het water te klappen door de hoge golven. Door het geklap van de boot sprong het stukje katoen steeds uit het gat, waardoor het water de boot in gutste. Nog steeds was de kapitein niet ongerust, want het water dat erin gutste, werd er wel weer uitgeschept. Uiteindelijk heeft Frank (de coördinator van de organisatie) besloten om het gat maar dicht te drukken met z’n voet. Wij zaten ondertussen niet meer zo heel lekker en waren opgelucht dat we veilig aan land kwamen.

Met nog zwabberbenen van de boottocht stapten we het eiland op. Banda Island is een heel klein eilandje, in ongeveer een kwartier loop je door de jungle naar de andere kant van het eiland. We sliepen in tentjes aan de oever van het meer en konden overdag lekker relaxen in de hangmatten, volleyballen, spelletjes spelen, waterskiën, zonnebaden op het strand en zwemmen in het meer. Mij (Franka) is dat prima gelukt, maar Larissa voelde zich vanaf woensdag al niet goed en heeft eigenlijk drie dagen alleen maar in de tent gelegen. We hebben nog tevergeefs geprobeerd om een malaria-zelftest te doen bij Larissa, maar de naald om een vingerprik mee te doen was te bot dus nadat ik vijf keer in haar vingers had geprikt lieten we het maar voor wat het was.

Vrijdag was onze trip naar Banda Island alweer voorbij, en moesten we met de boot terug. De heenweg verliep iets rustiger dan de terugweg, maar we werden alsnog flink heen en weer gegooid. Larissa was nog steeds ziek en we hadden besloten om de volgende dag naar de kliniek te gaan, om haar even te laten checken. Zaterdag leek het gelukkig alweer beter te gaan en zijn we niet naar de kliniek geweest. Ik (Franka) ben met Frank en Sandra (mede-vrijwilligster) naar het zwembad geweest in een resort en daar hebben we de hele dag lekker liggen zonnen en af en toe een baantje getrokken. Een heerlijk rustig dagje gehad dus.

Zaterdagnacht bleek het toch weer niet zo goed te gaan met Larissa, dus we zijn zondag naar de kliniek gegaan met haar. Daar bleek uit een aantal testen dat ze een Salmonella vergiftiging had opgelopen. Ze heeft antibiotica meegekregen en ondertussen loopt ze er gelukkig weer helemaal gezond bij.

Vandaag was onze laatste dag in het ziekenhuis en hebben we iets heel bijzonders mogen doen. Sommigen van jullie weten het misschien al, maar voor degenen die het nog niet weten zullen we het nog even vertellen. Voordat we onze reis begonnen hebben we een hele grote donatie gekregen van de kringloopwinkel Muttathara in Castricum. Ook familieleden hebben geld aan ons meegegeven voor het ziekenhuis. Uiteindelijk hebben we een bedrag van meer dan 1200 euro mogen doneren aan het ziekenhuis. We hebben samen met het ziekenhuis overlegd wat ze met dit bedrag zouden gaan doen en besloten om het te gebruiken om de tweede operatiekamer voor keizersnedes in werking te gaan zetten. Voor deze operatiekamer waren nog een aantal dingen nodig, onder andere een trolley om de steriele instrumenten op te leggen en een afzuigmachine voor bloed en vocht (ja, een beetje vies, maar wel echt nodig). Dankzij de donatie hebben we dit allebei aan kunnen schaffen en kan de tweede operatiekamer vanaf heden in gebruik genomen worden. We hebben tijdens onze dagen op de verloskamers met eigen ogen gezien dat deze extra operatiekamer echt hard nodig was, want soms waren er drie spoed keizersnedes tegelijkertijd en dan moest de laatste moeder soms wel 3 uur wachten voordat ze eindelijk geopereerd kon worden. Dit is zowel voor de moeder als voor de baby levensgevaarlijk, dus we zijn echt heel erg blij dat we van onze donatie zoiets moois hebben aan kunnen schaffen. Vandaag hebben we zelf de gloednieuwe afzuigmachine uit de doos gehaald en we zijn er als bewijs even mee op de foto geweest (zie Facebook). We willen namens ons en namens het ziekenhuis onze familieleden en Muttathara heel erg hartelijk bedanken voor hun bijdrage.

Dan was dit alweer de laatste blog van ons avontuur. We hebben echt een onvergetelijke tijd gehad hier in Oeganda: veel lieve mensen ontmoet, spannende dingen beleefd, ontzettend veel geleerd en super veel lol gehad samen. We vinden het heel jammer dat we deze periode nu achter ons moeten laten, maar we zijn ook blij om straks onze vrienden, familie en collega’s weer te kunnen zien. Morgenmiddag om 16 uur vliegen we weer naar huis en woensdag 31 augustus landen we om 13:15 op Schiphol (zwaai even als we over vliegen!).

Heel erg bedankt voor het meelezen en jullie leuke en lieve reacties op onze blog

Liefs,

Larissa en Franka