Vrijdagmorgen om 7 uur ging onze wekker af: tijd voor de safari! Lekker op z’n Afrikaans kwam onze chauffeur Paul om half 10 aan in plaats van 8 uur, maar gelukkig zijn we al ingeburgerd in de Afrikaanse tijden, dus het was niet zo erg. Met z’n negenen vertrokken we richting National Park Murchison Falls, maar eerst nog een tussenstop onderweg. Niet zomaar een, want we gingen neushoorns spotten. Natuurlijk eerst nog even het je-kan-zelfs-doodgaan-hier-formulier ondertekenen. We moesten door een prachtig natuurgebied met gras tot aan onze oksels op zoek naar de neushoorns. Na ongeveer een half uur struinen en de bosjes in turen uit angst voor een slang of een ander griezelig beest, waren daar de neushoorns. Moeder en baby neushoorn lagen heerlijk uit te rusten in de schaduw van de bosjes. Toen vader opstond was het even spannend en renden we richting de bomen, terwijl de gids de angstige groep blanken hartelijk uitlachte. Het was echt fantastisch om deze reusachtige beesten van nog geen vijf meter afstand te zien en dit was nog maar het begin van onze safari.

Tegen het einde van de middag kwamen we aan in ons eerste ‘hotel’: we sliepen in kleine ronde hutjes met een rieten dak (banda’s). Binnen stonden drie bedden met een klamboe en een tafeltje. We waren er niet helemaal gerust op dat de klamboes deden wat ze moesten doen, want voor het slapengaan hebben we nog even een grote zwarte tor uit Larissa’s bed moeten halen. Al met al toch prima geslapen in onze banda.

Wederom ging de wekker zaterdag heel vroeg, want we hadden een druk programma. Vandaag gingen we de ‘echte’ safari doen: we zijn bovenop het dak van het busje gaan zitten en met de wind door onze haren door de prachtige savanne van National park Murchison Falls gereden. We hebben echt ongelooflijk veel wilde dieren gezien: olifanten, waterbokken, gazelles, antilopen, giraffes, bavianen, wrattenzwijnen, zeearenden, oribi’s, buffels. Erg bijzonder waren de Grey Crowned Cranes (grijze kroonkraanvogels), dit zijn de vogels die op de Oegandese vlag staan (ze staan ook op de foto bovenaan onze blog).

Na de gamedrive, zoals dat heet, zijn we gaan lunchen en vervolgens was het tijd voor de safari boottocht over de Nijl. We hebben tijdens de boottocht veel vogels gezien, maar ook nijlpaarden en krokodillen om de safari compleet te maken. Met het bootje zijn we afgezet bij het begin van een wandelpad richting de Murchison Falls. We moesten een uur lang in 35 graden naar boven wandelen, maar het was het dubbel en dwars waard. We hadden een prachtig uitzicht bovenaan de watervallen.

Moe maar voldaan zijn we naar ons tweede ‘hotel’ gebracht. Op het terrein van het hotel stonden tenten en kleine huisjes waarin geslapen kon worden. Voordat de zon onder ging werden we geïnstrueerd over wat we moesten doen als we in het donker op het terrein nijlpaarden tegen zouden komen: altijd met een zaklamp lopen, niet te dichtbij komen en foto’s maken mocht. We hoopten de adviezen niet nodig te hebben, want een nijlpaard is een van de dodelijkste dieren in Afrika. Gelukkig zijn we veilig van het toiletgebouw naar het huisje gekomen en heerlijk in slaap gedommeld na onze drukke dag. Tot we om drie uur ’s nachts opgeschrikt werden van een heel hard graasgeluid. De huisjes hadden geen glazen in de ramen, maar slechts een hor, dus alle geluiden waren van buiten waren goed te horen. Ik (Franka) ging rechtop in mijn bed zitten om door het raampje te kijken. En daar stond ‘ie op 50 centimeter van mij af: een gigantisch nijlpaard, die lekker de grassprietjes naast ons huisje naar binnen aan het werken was. Dag slaap! We moesten er allebei spontaan van plassen, dus dat werd een tocht langs het nijlpaard naar het toiletgebouw. Onderweg nog bibberend wat foto’s genomen van onze campinggast en snel weer in bed gekropen.

De volgende ochtend vertrokken we, alweer véél te vroeg, naar het regenwoud voor de chimpansee-trekking. Kledingvoorschriften: lange broek, hoge sokken, goede schoenen, een regenjas aan en Deet opsmeren. Met onze gids Steve voorop gingen we door de smalle paadjes op zoek naar de chimpansees. Na een klein uurtje rondstruinen stuitte we op een groep van ongeveer vijftien chimpansees (inclusief twee baby’s!) die gezellig in de bomen aan het rondhangen waren. Zij keken net zo nieuwsgierig naar ons als wij naar hen, maar we mochten van de gids niet pal onder de chimps gaan staan, want dan konden ze wel eens expres bovenop ons gaan plassen. Dit advies volgden we keurig op, zonder er rekening mee te houden dat er wel gewoon chimpansee-poep op de grond lag: jammer voor Larissa’s schoenen.

Deze drie dagen waren echt dagen met een gouden randje en het was elke euro die we eraan hebben besteed dubbel en dwars waard. We hopen dat jullie de blog niet te lang vonden, maar we hebben gewoon zoveel dingen meegemaakt die we graag met jullie willen delen. Het foto’s uploaden hebben we ondertussen een beetje opgegeven, want het is al bijna onmogelijk om alleen de blog te plaatsen. Dus kom gezellig een keertje langs als we over twee weken weer thuis zijn, dan laten we met plezier alle foto’s zien! Weer heel erg bedankt voor het lezen en tot gauw!

Liefs,

Larissa en Franka