Door Franka:

Hallo allemaal! Het is alweer een tijdje geleden dat we van ons hebben laten horen via de blog. Ons excuus: this is Africa (TIA). Net als we tijd en zin hebben om een blogupdate te schrijven zitten we zonder stroom, of doet het internet het niet goed.. Vandaag is het lot ons echter gunstig gezind, er is én stroom én internet dat werkt. Wat een luxe!

Even terug naar afgelopen weekend. We (Larissa, Franka en Inger (huisgenootje)) zijn weggegaan uit de drukte van de stad en vertrokken naar Jinja voor twee dagen - hier ligt de oorsprong van de Nijl. We hadden besloten om te gaan raften. Zaterdagochtend zijn we holder-de-bolder met een bus en drie rafts erachter naar de instapplaats voor het raften gereden door hele kleine en vooral arme dorpjes, wat best indrukwekkend en heftig was om te zien. Voorafgaand aan het raften moesten we nog even een formuliertje ondertekenen met een tekst in de trant van 'I understand that the rafting experience will be extremely dangerous and that I can get seriously harmed during the rafting'. We stapten met een gerust hart onze raft in, ahum. Toen we eenmaal gesetteld waren kregen we instructies over wat te doen in een heftige stroming, wat te doen als we met boot en al om zouden slaan, etcetera. Tijdens de instructies zei de gids op een gegeven moment: 'okay, now drop your paddles!'. Waarop wij hem vragend aankeken. 'Jump in the water now!'. Een beetje twijfelachtig (er zitten parasieten in de Nijl die onder je huid kruipen) sprongen we één voor één de boot uit het water in. Nu konden we oefenen om zelfstandig de boot weer in te komen als we zouden omslaan. En dit bleek een nuttige oefening, want we zijn wel vijf keer met boot en al omgeslagen. Als je tijdens het raften omslaat is dat sowieso in een sterke stroming waar je in meegesleurd wordt. Als je geluk hebt kom je meteen weer boven water, maar het kan ook gerust een minuutje duren voordat je weer uit de stroming komt. Larissa heeft onderweg nog een leuke souvenir meegenomen: een blauw oog door een peddel die in de stroming ongelukkig in haar oog terecht kwam. Toegegeven, het was af en toe best een beetje eng, maar wel ontzettend mooi op de rustige stukjes van de Nijl - TIA.Hopelijk lukt het om nog een paar foto's te updaten, maar met dit internet kan ik dat niet zeker zeggen. De rest van ons weekend hebben we genoten van de natuur en vooral van de schone lucht in Jinja, want ik denk dat onze longen in Kampala in één week tijd al een jaar ouder zijn geworden.

Ondertussen zijn we verhuisd van het guest house naar het Doingoood huis: het huis waar acht vrijwilligers van Doingoood projecten zitten. We zitten hier met allemaal meiden van onze leeftijd, dus we hebben het erg gezellig samen. Wat ook nog even genoemd mag worden: we hebben hier weer 'gewoon' een warme douche!

De afgelopen dagen op de verloskamers zijn erg rustig geweest en omdat het zo rustig was besloten we om een bezoekje te brengen aan de kinderafdeling. De kinderafdeling ziet er best gezellig uit met allemaal muurschilderingen. De afdeling is voor kinderen van ongeveer een maand tot 12 jaar. Ouders moeten zelf alles meenemen voor hun kinderen: beddengoed, luieremmers, schoonmaakdoekjes, eten en drinken. Als je als ouder 's nachts bij je kind wilt blijven, dan slaap je naast het bedje van je kind op de grond. This is Africa...

We zijn hier pas net en hebben al heel veel verschillende kanten van Afrika gezien en meegemaakt: de minder leuke dingen, zoals de armoede, maar vooral de leuke en positieve kant van Afrika: de vriendelijke inwoners, de prachtige natuur, de rust waarin alles gedaan wordt en zo kunnen we nog wel even door gaan.

Hopelijk vonden jullie het leuk om weer een update te krijgen en we gaan proberen om jullie iets vaker op de hoogte te houden! Bedankt voor het lezen en tot gauw!

Liefs,

Larissa en Franka