Het is ondertussen alweer veel te lang geleden dat we een update hebben geschreven op onze blog, sorry daarvoor. Voor deze blog beginnen we bij vorige week maandag: toen zijn we begonnen op een nieuwe afdeling in het ziekenhuis, namelijk Public Health. De afdeling Public Health is een hele grote afdeling, waar onder andere de vaccinaties en de checkups van HIV- en tuberculosepatiënten wordt gedaan en de afdeling zorgt ook voor outreaches. Bij een outreach gaan een aantal zusters en vrijwilligers van het ziekenhuis naar armere buitenwijken van de stad met een mobiele kliniek. Vorige week mochten wij drie keer mee op outreach. Tijdens de outreaches waren wij verantwoordelijk voor de checkups van alle patiënten (ongeveer 50 per dag), dat houdt in: bloeddruk, temperatuur, voedingsstatus, lengte en gewicht. Gedurende zo'n dag komen ontzettend veel verschillende patiënten langs: van baby's tot bejaarden, geen koorts/wel koorts, torenhoge bloeddrukken en hele lage bloeddrukken, patiënten met zwaar ondergewicht, maar ook genoeg met zwaar overgewicht. Dit maakte het heel leuk en gevarieerd werk om te doen. Wat voor veel hilariteit zorgde bij de checkups was het opschrijven van de voor- en achternamen van de patiënten: wat voor de Ugandesen een doodgewone naam was, leek voor ons wel Chinees. Na de eerste outreach hadden we wat meer ervaring met de vreemde Ugandese namen en ging het ons gelukkig wat gemakkelijker af.

Tijdens onze laatste outreach van afgelopen vrijdag kwamen we erachter dat als wij er niet waren, dat de bloeddruk van de patiënten niet gemeten werd tijdens de checkups, omdat de vrijwilligers niet wisten hoe dat moest. We hebben meteen besloten om een aantal vrijwilligers apart te nemen en les te geven in bloeddruk opmeten en verteld wat wel en geen normale bloeddruk was. Ze vonden het ontzettend leuk om iets nieuws te leren en ze pikten het snel op. Al snel kwamen alle collega’s naar hen toe om hun bloeddruk te laten meten. We hopen dat we een heel klein verschil hebben kunnen maken op deze manier.

Afgelopen weekend hebben we op zondag gemountainbiket op één van de eilanden in het Victoriameer. De tocht was ongeveer 30 kilometer. Dat doen we even als echte Hollanders, dachten we… Niet rekening houdend met een temperatuur van 35 graden, volle zon en constant heuvel op en af. De tocht was echt ontzettend zwaar en we zijn heel onsportief regelmatig met de fiets aan de hand de bergen opgelopen in plaats van gefietst. We kwamen helemaal afgepeigerd thuis, maar ook wel een beetje trots dat het gelukt was. Nu zijn we nog aan het nagenieten van de spierpijn, haha.

De afgelopen twee dagen (maandag en dinsdag) hebben we op de kinderafdeling meegelopen. Er was voor ons niet heel veel te doen wat betreft verzorging van de kinderen, want dat deden de ouders natuurlijk allemaal zelf. Dus wij hebben ons meer gericht op spelen met de kindjes. We hadden kralen mee om sieraden mee te maken, knutselpapier, potloden, kleurplaatjes en knuffels. We hebben samen met een kindje een dierentuin van origami-figuurtjes gemaakt en vervolgens één voor één een aantal kindjes van de afdeling meegenomen naar de ‘Rubaga Hospital Zoo’. Ook de zusters kwamen even om de hoek spieken en die wisten niet wat ze meemaakten, want normaal hebben de kindjes niets om mee te spelen en kunnen ze alleen op bed liggen de hele dag. We hebben er zelf in ieder geval veel plezier aan beleefd en hopelijk de kindjes op de afdeling ook.

En nu is het voor ons alweer weekend. Morgen reizen we af naar ‘Banda Island’, een van de eilanden in het Victoriameer, om nog even lekker te ontspannen voordat we weer terug gaan naar huis. Aanstaande maandag mogen we onze donatie aan het ziekenhuis overhandigen. We zullen in een andere blog bekend maken wat we hebben aangeschaft voor het ziekenhuis.

Weer heel erg bedankt voor het lezen en we vinden het leuk als je een reactie achterlaat!

Bye!

Larissa en Franka