Door Franka:

'Kulika Bebi' oftewel: 'congratulations on delivering a living baby'. In de afgelopen twee dagen hebben we deze zin vele malen gehoord. Gisteren zijn we begonnen met ons vrijwilligerswerk in het Rubaga hospital. We zijn voor (in ieder geval) de eerste week op de 'labour ward' geplaatst, dat is de afdeling waar alle zwangere vrouwen liggen die aan het bevallen zijn. De afdeling heeft zes 'bedden' (ijzeren platen met een dun rubber matrasje erop) met gordijntjes ertussen. Tot onze verbazing is de afdeling best goed georganiseerd: alles heeft een vaste plek en er is genoeg van al het materiaal.Wij zijn erg warm ontvangen op de afdeling en meteen flink aan het werk gezet door de verloskundigen, want het leek vandaag wel een babyfabriek op de afdeling: navelstreng knippen, nageboorte geboren laten worden, prikjes geven, baby's aankleden, moeder ondersteunen tijdens de bevalling, en zo kunnen we nog wel even door gaan. Ontzettend leerzaam en uitdagend. Larissa heeft zelfs al bijna alleen een bevalling gedaan.

Een bevalling in Uganda gaat net iets anders dan een bevalling in Nederland. Ten eerste mogen er geen mannen of andere familieleden aanwezig zijn bij de moeders, behalve als de bevalling niet goed verloopt komt er een vrouwelijk familielid naast het bed staan voor de nodige motivatie. Opvallend is dat de moeder nauwelijks wordt geïnformeerd wordt over de vooruitgang van de bevalling, maar rustig gewacht wordt tot ze eindelijk klaar is om te persen. Als de baby geboren is wordt snel het geslacht laten zien en wordt de baby meegenomen naar de tafel met de warmtelamp. Terwijl moeder wordt schoongemaakt en eventueel gehecht wordt de baby gewogen en aangekleed. Pas als de moeder volledig schoon en aangekleed is wordt de kleine spruit naar de moeder gebracht, dit kan gerust twee uur duren. Meestal hebben de moeders nog geen naam bedacht voor hun kind en wordt de naam gegeven als ze het kindje voor het eerst krijgen. Ik (Franka) heb vandaag de eer gekregen om de tweede naam voor een pasgeboren meisje te bedenken, het is 'Hymke' geworden, de naam van mijn zusje. De moeder was erg tevreden met de 'muzungu-name' (blanke naam).

De verpleegkundigen worden allemaal 'sister' genoemd, omdat het een katholiek ziekenhuis is. Ze dragen een witte jurk met een wit kapje. Onze collega's waren dan ook erg verbaasd dat wij aan kwamen met onze broeken en jasjes. Vooral de medische klompen vallen erg in de smaak (we gaan morgen een foto laten maken van ons in uniform). Meestal wordt ook niet verwacht dat wij in opleiding zijn om arts te worden, maar wordt gevraagd of we verpleegkundigen of verloskundigen in opleiding zijn.

Het is een wereld van verschil hier in Uganda, maar dat maakt het werk extra leuk en uitdagend. We hopen de komende dagen nog veel gezonde baby'tjes de wereld in te kunnen helpen. We houden jullie op de hoogte!

Liefs,

Larissa en Franka